Pujian Dan Sanjungan Perosak Jiwa
Pujian Dan Sanjungan Perosak Jiwa
Kerana sanjunganlah hati engkau rosak
Kerana pujianlah jiwa engkau riyak
Kerana engkau dihormatilah hati engkau punah dan musnah
Hati engkau punah kerana jiwa engkau lemah
Engkau diarak ke sana ke marilah ego engkau tinggi
Lupa Tuhan, lupa mati, engkau pun bangga dengan diri
Kejayaan engkau itulah yang membawa engkau lupa diri, rosakkan hati
Engkau tidak tahan rupanya dengan sanjungan orang, lemahnya jiwa engkau
hingga kalah oleh pujian
Maka satu ketika engkau tidak dipuji jiwa engkau luka, kecewa
Rapuhnya jiwa engkau tidak tahan oleh pujian
Takkan selama-lamanya orang sanjung dan puji
Ketika engkau ada nama adalah pujian
Di waktu tidak ada nama, pujian pun entah ke mana
Di masa itu engkau akan kecewa, mahu gila
Di waktu ada pujian jiwa engkau ada makanan, kenyanglah jiwa
Di masa tidak ada pujian jiwa engkau lapar pula
Kerana makanan jiwa engkau biasanya pujian
Pujian adalah penting buat engkau
Tidak ada pujian laparlah jiwa engkau
Rupanya engkau makan puji
Berapa lamalah orang hendak memberi makan dengan pujian
Di waktu mendapat kejayaan adalah pujian kenyanglah jiwa engkau
Takkan selama-lamanya engkau mendapat kejayaan
Ketika tidak berjaya mana ada lagi pujian untuk engkau
Di waktu itu laparlah jiwa engkau
Kecewalah engkau, deritalah engkau
Selepas itu ke mana lagi engkau?
Sesudah itu tentulah engkau mati
Rupanya pujian itulah yang mencelakakan engkau
Tempatnya adalah Neraka buat engkau
Sungguh malang engkau kerana pujian dan sanjungan ke Neraka engkau
14.9.2004 – 2
Menjelang tidur
Tulisan ini adalah sajak yang ditulis oleh Abuya Ashaari Muhammad at Tamimi |
- 1106 reads
Post new comment